Waarom dividenden er toe doen

In het gerenommeerde Global Investment Returns Yearbook van dit jaar wordt het belang van dividend uitvoerig toegelicht. Deze uitgave van London Business School en Credit Suisse toont beleggers haarscherp het verschil dat dividenden over de lange termijn maken.

Wanneer u in 1900 één dollar had geïnvesteerd in Amerikaanse aandelen, dan was deze aandelenbelegging nu 217 dollar waard, zonder daarbij rekening te houden met het herinvesteren van dividend. Het jaarlijkse rendement bedraagt derhalve 5%.

Terwijl de jaarrendementen voornamelijk worden bepaald door de koersontwikkeling, worden de rendementen voor de lange termijn voornamelijk bepaald door het herinvesteren van dividenden. Wanneer u de dividenden zou hebben herbelegd, zou één dollar in 1900 eind 2010 zijn uitgegroeid tot 21.766 dollar, een jaarlijkse groei van 9,4%. Het herinvesteren van dividend zorgt derhalve voor een 100 maal zo groot vermogen. Onderstaande grafiek uit het rapport toont deze ontwikkeling.

Dit effect is overigens niet uniek voor de VS, concluderen de onderzoekers. Hoe langer de tijdshorizon, hoe groter dit effect overigens wordt. Voor de serieuze lange termijn belegger correspondeert de waarde van de portefeuille nauwkeurig met de huidige waarde van het dividend.

In tegenstelling tot beleggingen die een vaste vergoeding opleveren, bieden aandelen kans op groei van het dividend. In nominale termen zijn in elk land de dividenden gegroeid tussen 1900 en 2010. Wat echter belangrijker is, is de groei gecorrigeerd voor inflatie. De volgende figuur uit het rapport toont de landen gerangschikt op reële jaarlijkse groei van het dividend over 1900–2010 (de grijze balken).

De reële dividendgroei blijkt lager dan vaak wordt verondersteld. 10 van 19 landen blijken een negatieve reële dividendgroei sinds 1900 te kennen en slechts vier landen toonden een reële dividendgroei boven 1% per jaar. Op wereldindexniveau komt de groei uit op 0,83% per jaar, met name door de zware weging van de Verenigde Staten. Dividenden, en waarschijnlijk de winsten, hebben nauwelijks de inflatie bijgehouden.

De blauwe staven tonen het gemiddelde dividendrendement in elk land van 1900 tot 2010. De reële opbrengst is per definitie gelijk aan de som van de drie staven weergegeven voor dat land, dat wil zeggen het gemiddelde dividendrendement plus de reële groei in dividenden plus de op verandering in de prijs-dividendverhouding op jaarbasis.

Dividenden zijn altijd de grootste component van de reële rendementen en zijn dus een essentieel onderdeel van de lange termijn rendementen, maar wat betekent dit voor beleggers? Het zou banaal zijn om te stellen dat dividenden geherinvesteerd moeten worden. Dit zou ook niet geschikt zijn voor beleggers die een inkomen uit het vermogen nodig hebben.

Het zou op basis van dit onderzoek ook onjuist zijn om af te concluderen dat beleggers dividenden moeten verkiezen boven koerswinsten of moeten zoeken naar hoge dividendrendementen. Er zijn echter wel twee conclusies die we kunnen trekken. Ten eerste moeten beleggers zich richten op de lange termijn en niet worden beïnvloed door prijsschommelingen op korte termijn.

Ten tweede, dividenden staan centraal bij de waardering van aandelen. Sinds jaar en dag hebben dividenden een centrale rol gespeeld in de waardering van aandelen. John Burr Williams, de vader van de investeringsanalyse, schreef in 1938 “een koe voor haar melk, een kip voor haar eieren, en een aandeel voor haar dividenden.”

Het punt van Williams blijft ook vandaag dat bij het analyseren van aandelen, het belangrijkste blijft om te beoordelen in hoeverre een bedrijf is staat is om geld te distribueren naar haar aandeelhouders, niet noodzakelijkerwijs vandaag, maar op de lange termijn. De waarde van een aandeel is niets anders dan de contante waarde van de toekomstige dividendinkomsten.

Ik kijk uit naar ideeën, tips en gedachten over deze bijdrage. Type ze s.v.p. in het commentaarveld onderaan de column.

Harm van Wijk